Het kleine start-up wereldje is gevuld met concepten die menig ondernemers doen dromen. Hypersnel schalen door slimme growth technieken te gebruiken. De waardering van een jong bedrijf onmogelijk snel opdrijven door investeringsronde na investeringsronde af te sluiten. Focussen op zoveel mogelijk gebruikers aan boord krijgen onafhankelijk van de kost. En zo kunnen we nog een tijdje doorgaan.

Een economische hoogconjunctuur, veel beschikbaar kapitaal op de markten en heel veel ondernemerschap stimulerende initiatieven hebben ervoor gezorgd dat alles kan en we vooral ‘big’ moeten dromen. Voeg daar dan nog eens een marketinglaagje aan toe en een nieuw segment aan start-up en scale-up consultants, en hoppa; alles kan, alles moet snel gaan en iedereen wil een stukje van de taart. Echter…

Hyperscaling is zo 2019

Had ik een Euro gekregen voor iedere keer ik de woorden hyperscaling, growth hacking, snel pivoteren, failing fast heb gelezen of gehoord, dan zat ik nu waarschijnlijk op 10 miljoen Euro (in Bitcoins natuurlijk).

In 2019 moest en zou alles aan een rotvaart vooruit gaan en transformeerde iedere pony, ieder mini-paard en zelfs iedere ezel in een eenhoorn. Het ene na het andere – in veel gevallen verlieslatende – bedrijf ging naar de beurs. De beursjongens en -meisjes bij de NASDAQ en de NYSE vochten hard om de grootste beursgang in de boeken te krijgen. Uber, Lyft, Zoom, Slack, Pinterest kregen allemaal een beursnotering en de vroege investeerders genoten van een mooie exit. Zelfs al verging het die bovenstaande bedrijven niet goed tot bar-slecht op de publieke markt. Maar bon, dat bleek er niet belangrijk. Meer nog, dat was saai en nutteloos.

De ganse technologie en start-up industrie leefde in 2019 in een bijna constante staat van euforie. Een ongeziene en ongeremde staat van groei en progressie. Dat een bedrijf wel eens winst zou kunnen maken of op z’n minst richting break-even kon evolueren en dat kapitaalefficiëntie een graadmeter van een gezonde bedrijfsvoering is, deed er vorig jaar niet echt toe. Maar daar komt nu wel verandering in, mede dankzij de vele faliekante scenario’s en fiasco’s die door start-up superhelden zoals WeWork aan het daglicht kwamen.

Plots lijken die flashy pingpong tafels, indoor voetbalzalen, dure bedrijfslunches en jet-tripjes richting London minder aantrekkelijk en komt het besef dat het allemaal relatief zware kosten zijn die weinig toevoegen aan de top-line van de organisatie. De positieve correlatie tussen bedrijfscultuur en het aantal nerf-geweren werd bij deze ook wetenschappelijk van de tafel geveegd.

2020 keer gezond verstand in start-up land

Het tij lijkt te keren ten voordele van bedrijven met gezonde objectieven (gezond = focus op zelfduurzaamheid en winstgevendheid) en een efficiënte manier van werken (efficiënt = optimaliseren van output/input ratio).

De natuurlijke selectie zorgt er namelijk voor dat jonge bedrijven die te lang geld verbranden (wat trouwens illegaal is beste dames en heren) zonder daarmee nieuw geld aan te maken uiteindelijk hun deuren mogen sluiten. Veel dromen liggen aan diggelen omwille van niet-duurzame bedrijfsmodellen en ‘vanity’ metrics die weinig tot niets bijdragen aan de bottom-line van een organisatie. En dit is, vind ik persoonlijk, maar goed ook.

Natuurlijk kan je niet ieder bedrijf over dezelfde kam scheren. Een app die focust op het bouwen van communities en die ook een bepaalde grootte nodig heeft om interessant te worden en ten gelde te maken is volledig anders dan een productiviteitsoplossing die bedrijven ondersteunt met hun facturatie beter te stroomlijnen. Het app verhaal zal naar alle waarschijnlijkheid relatief veel kapitaal nodig hebben en zal niet meteen veel opbrengsten genereren, zeker in vergelijking met de productiviteitsoplossing die focust op bedrijven.

Dit gezegd zijnde, alle signalen lijken erop te wijzen dat jonge bedrijven alles in het werk zullen moeten stellen in 2020 om zo snel mogelijk opbrengsten te genereren (en dan hebben we het niet over de consulting jobs die misschien niets te maken hebben met wat het bedrijf poogt te realiseren). We verwachten ons aan vragen van mogelijke investeerders in de trant van “Hoe zal je de sales zo snel mogelijk op gang trekken”, of “via welke kanalen verwacht je de meeste sales te doen” of “hoeveel kost het je om een klant te werven via kanaal a ten opzichte van kanaal b”. En misschien ook “Heb je echt zoveel medewerkers nodig voor deze klanten?”

De verduurzaming van het bedrijfsmodel van jonge technologiebedrijven zou wel eens de nieuwe trend in startup land kunnen worden dit jaar, en ik hoop stiekem dit decennium. Laat ons dan misschien ook meteen stoppen met al die innovatieve terminologie. Vroeger waren er ook start-ups, maar we noemden ze jonge bedrijven. En er werd niet gepocht met het aantal users, maar men was trots op het aantal betalende (!) klanten.

Moge 2020 het jaar worden waarin het hip en sexy wordt om winstgevende technologie bedrijven te bouwen die op een slimme manier geïnvesteerd geld gebruiken om nieuw geld aan te maken. Dit klinkt meteen ook een stuk legaler dan geld verbranden, dus het moet wel goed zijn…